Τρίτη 11 Οκτωβρίου 2016

ΣΑΛΗΣ: Ο ΑΓΙΟΣ ΤΩΝ ΧΑΝΙΩΝ ΠΟΥ ΕΝΩΣΕ ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΜΕ ΤΟ ΛΕΥΚΟ!


Η συγκλονιστική ιστορία παράδειγμα για όλους μας! Η ζωή του μοιάζει σαν παραμύθι. Γνωστός με το ελληνικό όνομα Χελιδόνης ή Χελιδονάκης κατά το εκρηκτικότερο, προφανώς επειδή η ψυχή του ήταν λευκή σαν πουλιού και η εμφάνιση του μαύρη σαν του χελιδονιού. Ο Σαλής ήταν μια από τις γνωστότερες φυσιογνωμίες της πόλης των Χανίων τον περασμένο αιώνα. 
Ήταν απόγονος μαύρων εργατών ή χαλικούτηδων από την εποχή της Αιγυπτιοκρατίας στην Κρήτη, καταγόμενος από το Σουδάν. Έγινε ευρέως γνωστός για την εργατικότητα, την εγκαρδιότητα και την καλοψυχία του. Εργαζόταν από μικρό παιδί στη μπλε βάρκα του προέδρου των βαρκάρηδων των Χανίων Σταύρου Τσιριγωτάκη, καθώς εκείνη την εποχή το λιμάνι των Χανίων ήταν αβαθές κι ακατάλληλο για τον ελλιμενισμό πλοίων. 


Το πόσο αγαπούσε την Ελλάδα και τα Χανιά, αποδεικνύεται από την άρνησή του να αποχωρήσει το 1922 από την Κρήτη μαζί με τους άλλους μουσουλμάνους κατά την ανταλλαγή των πληθυσμών, παίρνοντας μάλιστα και την αγγλική υπηκοότητα για να μπορέσει να παραμείνει στην Ελλάδα, κάτι το οποίο του δημιούργησε προβλήματα κατά τη γερμανική κατοχή. Μαζί με την Αμπλά, άλλη μια καλόκαρδη μουσουλμάνα ήταν από τους καλύτερους και πιο όμορφους χαρακτήρες των Χανίων, πάντα χαμογελαστοί, γενναιόδωροι και έτοιμοι να βοηθήσουν τους ανήμπορους και άπορους συνανθρώπους τους. 
Κάθε φορά που πληρωνόταν ετοίμαζε τσάντες με τρόφιμα και τα έστελνε σε φτωχές πολύτεκνες οικογένειες ανώνυμα. Βέβαια με τον καιρό το μυστικό αυτό μαθεύτηκε. Εκείνος όμως συνέχιζε να προσφέρει από το βιός του, χωρίς ανταλλάγματα. "Άγιος άνθρωπος", λένε ακόμα και σήμερα όλοι όσοι τον γνώρισαν. Κάποτε που κέρδισε τον πρώτο λαχνό του λαχείου δεν κράτησε ούτε δεκάρα για τον εαυτό του. Αντίθετα τα μοίρασε όλα σε δυο ορφανές κοπέλες, τις οποίες και προίκισε ανώνυμα. Όταν όμως ο Σαλής γέρασε κι έχασε τη δύναμή του, σταμάτησε να δουλεύει στη βάρκα. Έτσι αναγκάστηκε να πουλήσει το σπίτι του στο Κούμ Καπί για να μπορέσει να επιβιώσει.


Πολλοί Χανιώτες βλέποντας ότι ο Σαλής έμεινε στη ψάθα, κινητοποιήθηκαν για να του ανταποδώσουν τα όσα καλά είχε κάνει γι' αυτούς τόσα χρόνια. Αρχικά χάρη στις ενέργειες του τυπογράφου, συγγραφέα και ποιητή Γεώργιου Γεωρβασάκη, έγινε Έλληνας πολίτης έστω και αργά παίρνοντας μια μικρή σύνταξη από το ΙΚΑ. Ακόμα και τότε όμως ο Σαλής αποδεικνύοντας τη φιλευσπλαχνία και μεγαλοψυχία του χάριζε μεγάλο μέρος της σύνταξής του, σε ανθρώπους που πίστευε ότι τη χρειάζονταν περισσότερο. Πέθανε στις 29 Φεβρουαρίου 1967 στο δωμάτιό του επί της οδού Θεοτοκοπούλου την ώρα που κοιμόταν.


Όταν πέθανε υπήρχε πρόβλημα για τον τόπο ταφής του, αφού λόγω του μουσουλμανικού θρησκεύματος δε μπορούσε να ταφεί σε χριστιανικό νεκροταφείο. Αρχικά τον είχαν θάψει σ' ένα χωράφι στην παλιά τούρκικη συνοικία Μερτζαλίκια, αλλά λόγω του ότι ήταν πολύ αγαπητός στους Χανιώτες, ετάφη στο χριστιανικό κοιμητήριο του Αγίου Λουκά στην οδό Αναπαύσεως με δικά τους έξοδα. Σήμερα είναι θαμμένος στο νεκροταφείο του Αγίου Λουκά στα Χανιά και πάνω στη μαρμάρινη πλάκα είναι γραμμένοι οι στίχοι του ποιητή και φίλου του Γεώργιου Γεωρβασάκη λέγοντας: 

Ας ήσουν μαύρος 
Ας μην ήσουν χριστιανός 
Ας ήταν μαύρη η μορφή σου 
Μ' από το χιόνι πιο λευκή ήτανε η ψυχή σου.

Υ.Γ.: 1.- Πατώντας εδώ μπορείτε να δείτε πιο αναλυτικά, για τον Σαλή, στο βίντεο της εκπομπής "Σαν Παραμύθι" από μια παραγωγή της ΕΡΤ, έτους 2003, ενώ ταυτόχρονα υπάρχουν πολλές πηγές στο διαδίκτυο.
2- Κι όμως υπάρχουν πολλές ιστορίες που χάνονται στα βάθη των αιώνων, από αγνούς κι ανώνυμους ανθρώπους που είχαν βάλλει στόχο να υπηρετούν πρώτα το συνάνθρωπό τους. Ανεξαρτήτου θρησκεύματος. Όλους αυτούς που μετά από χρόνια προσωπικής μας ευμάρειας έχουμε την κρίση να τους κατατάσσουμε στους ψυχολογικά ανισόρροπους... στους παρλατισμένους. Αυτόν τον ισχυρισμό φυσικά τον λέμε εμείς-οι "ισορροπημένοι"-, επειδή δεν έχουμε εκείνο το θάρρος, να αψηφίσουμε υπάρχοντα. Μαζί μ' αυτά όμως έχουμε παραχωρήσει σε μνημονιακή υποδούλωση ολόκληρης ζωής, προτιμώντας ακόμα και να "ζούμε" τυχοδιωκτικά δίπλα σε κάποιον ανύπαρκτο και τυχάρπαστο. Σταμάτα λοιπόν και μη γελοιοποιείσαι άλλο...

ΚΑΜΙΑ ΕΘΝΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ 
ΚΑΜΙΑ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΔΕ ΣΕ ΕΜΠΟΔΙΖΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ 
Α    Ν    Θ    Ρ    Ω    Π    Ο    Σ

6 σχόλια:

  1. Το ειχα διαβασει παλαιότερα και πολύ με είχε συγκινήσει.
    Καλημερα καλε μου φιλε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και πόσες άλλες ιστορίες υπάρχουν που δεν ξέρουμε!
      Να 'σαι πάντα καλά Κικίτσα μου!

      Διαγραφή
  2. Άγιος άνθρωπος! Όσες φορές και να διαβάσω την ιστορία του, πάντα θα με συγκινεί βαθιά. Κυρίως σε τούτες τις άγριες μέρες που οι λύκοι αυτοπροσδιορίζονται πατριώτες. Χάσαμε το μέτρο και μαζί και την ανθρωπιά μας.
    Συγχαρητήρια για την ανάρτηση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οι Άγιοι άνθρωποι είναι ταπεινοί και δεν αυτοπροσδιορίζονται, γιατί έχουν μάθει να προσφέρουν μέσα στην αφάνεια. Δεν τους ξέρουμε, ούτε πάει ο νους μας κι ούτε έχουμε ακούσει γι' αυτούς. Τους γνωρίζουμε όμως μέσα από διάφορες συγκυρίες κι όταν φύγουν για την αγκαλιά του Θεού. Κι όμως ανάμεσά μας υπάρχουν τέτοιοι άγνωστοι άνθρωποι Μαρία... θέλω να το πιστεύω για να 'χω ένα λόγο να υπερασπίζομαι το είδος μας... δε χάθηκε τελείως η ανθρωπιά μας!
      Σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια!
      Να 'σαι πάντα καλά!!!

      Διαγραφή
  3. Σε ευχαριστω Νικο που ξαναζωντανεψες αυτη τη γωνιτσα!
    Συγκινηθηκα τοσο με αυτη την ιστορια! Και θελω να σταθω και σε οσους εκτιμησαν τα καλα που τους εκανε ο Σαλης! Γιατι η προσφορα ειναι φυσικα πολυ σημαντικο πραγμα, μα εξισου σημαντικο ειναι να μην ειμαστε αχαριστοι! Η ευγνωμοσυνη των συνανθρωπων που βοηθησε και η αγαπη της καρδιας του θα συνοδευουν την ψυχουλα του οπου κι αν ειναι!
    Καλο ΣΚ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συμφωνώ! Στην κοινωνία μας δεν υπάρχουν μόνο αχάριστοι και δύσπιστοι, αλλά και Άνθρωποι... ευτυχώς ακόμα!
      Δεν έκανα κάτι για να μ' ευχαριστείς Χριστίνα... βρήκα τυχαία στο διαδίκτυο αυτήν την αληθινή συγκινητική ιστορία... και δε σκέφτηκα καν να μην την αναδημοσιεύσω... φαίνεται σαν να 'ναι βγαλμένη μέσα από παραμύθι!!!
      Να 'σαι πάντα καλά!!!

      Διαγραφή