Καλησπερα φιλοι μου, Επαναστατες της Καλοσυνης!
Σημερα, θα σας παρουσιασω μια πολυ συγκινητικη ιστορια, την ιστορια του Don Ritchie, γνωστου και ως "ο αγγελος των βραχων". Ομολογω πως δεν ειχα ιδεα για την υπαρξη του κια ξαφνιαστηκα πολυ ευχαριστα διαβαζοντας το παρακατω αρθρο στο χαμομηλακι:
Για σχεδόν 50 χρόνια, ο Don Ritchie έσωζε τις ζωές ανθρώπων
που ήταν στα πρόθυρα της αυτοκτονίας.
Κατά τη διάρκεια της ζωής του, κατάφερε να
σταματήσει 160 άτομα που ήθελαν να βάλουν τέρμα στη ζωή τους πέφτοντας
από το πιο διάσημο σημείο αυτοκτονίας της Αυστραλίας -έναν βράχο που
ονομάζεται «Gap»- με μόνο λίγη κουβέντα και ένα χαμόγελο.
Αν και πέθανε μερικά χρόνια πριν στην ηλικία των 85, οι ντόποιοι εξακολουθούν να τον θυμούνται στοργικά ως τον «Άγγελο των βράχων».
Ο Ritchie σκόπιμα επέλεξε να ζήσει ακριβώς απέναντι από το δρόμο του Gap, γιατί όπρως έλεγε μόνο έτσι θα μπορούσε να συνεχίσει να σώζει ζωές.
«Θα ξυπνάω κάθε πρωί και θα κοιτάζω έξω από το παράθυρο και αν κάποιος στέκεται πολύ κοντά στον γκρεμό θα τρέξω…», έλεγε.
Συνήθως μερικές μόνο λέξεις του τύπου «μπορώ μήπως να κάνω κάτι για να σας βοηθήσω» και ένα χαμόγελο ήταν αρκετά… Επίσης καλούσε πολλούς στο σπίτι του για καφέ και κουβεντούλα και κάπως έτσι έσωσε πολύ κόσμο από το θάνατο.
Κανάλια τηλεοπτικά και έντυπα έχουν κάνει πολλές αναφορές στο πρόσωπό του ενώ και ο ίδιος συχνά-πυκνά εμφανιζόταν σε συνεντεύξεις και σταθμούς. Το 2006 του απονεμήθηκε το Μετάλλιο του Τάγματος της Αυστραλίας για την προσφορά του αυτή. Πέθανε το 2012.
Ποσο χρειαζομαστε τετοιους ανθρωπους! Ποσο αναγκη εχουμε να υπαρχουν και να μαθαινουμε απο αυτους τι σημαινει αγαπη! Καλα να ειναι οπου κι αν βρισκεται η ψυχη του!
Πεταλουδισια, επαναστατικα φιλια!
Σημερα, θα σας παρουσιασω μια πολυ συγκινητικη ιστορια, την ιστορια του Don Ritchie, γνωστου και ως "ο αγγελος των βραχων". Ομολογω πως δεν ειχα ιδεα για την υπαρξη του κια ξαφνιαστηκα πολυ ευχαριστα διαβαζοντας το παρακατω αρθρο στο χαμομηλακι:
Για σχεδόν 50 χρόνια, ο Don Ritchie έσωζε τις ζωές ανθρώπων
που ήταν στα πρόθυρα της αυτοκτονίας.
Αν και πέθανε μερικά χρόνια πριν στην ηλικία των 85, οι ντόποιοι εξακολουθούν να τον θυμούνται στοργικά ως τον «Άγγελο των βράχων».
Ο Ritchie σκόπιμα επέλεξε να ζήσει ακριβώς απέναντι από το δρόμο του Gap, γιατί όπρως έλεγε μόνο έτσι θα μπορούσε να συνεχίσει να σώζει ζωές.
«Θα ξυπνάω κάθε πρωί και θα κοιτάζω έξω από το παράθυρο και αν κάποιος στέκεται πολύ κοντά στον γκρεμό θα τρέξω…», έλεγε.
Συνήθως μερικές μόνο λέξεις του τύπου «μπορώ μήπως να κάνω κάτι για να σας βοηθήσω» και ένα χαμόγελο ήταν αρκετά… Επίσης καλούσε πολλούς στο σπίτι του για καφέ και κουβεντούλα και κάπως έτσι έσωσε πολύ κόσμο από το θάνατο.
Κανάλια τηλεοπτικά και έντυπα έχουν κάνει πολλές αναφορές στο πρόσωπό του ενώ και ο ίδιος συχνά-πυκνά εμφανιζόταν σε συνεντεύξεις και σταθμούς. Το 2006 του απονεμήθηκε το Μετάλλιο του Τάγματος της Αυστραλίας για την προσφορά του αυτή. Πέθανε το 2012.
Ποσο χρειαζομαστε τετοιους ανθρωπους! Ποσο αναγκη εχουμε να υπαρχουν και να μαθαινουμε απο αυτους τι σημαινει αγαπη! Καλα να ειναι οπου κι αν βρισκεται η ψυχη του!
Πεταλουδισια, επαναστατικα φιλια!